De lytse pipermûs Sipke giet der yn de maitiid op út om ljipaaien te sykjen mei syn pake, in echte ‘fjildman‘. Se rinne troch de Fryske greiden, kipe oer de sleatsjes lâns en dan fine se in aai. It earste ljipaai! Sipke soarget derfoar dat der neat mei it nestke bart. Yn ienfâldige wurden, op rym, wurdt it ritueel fan it ljipaaisykjen yn it ferhaal ferfrissele. Hoe sjocht men oan in ljip oft it in aai lein hat, it beljen fan de fûgelwacht by it finen fan in aai, it oanbiede oan de kommissaris fan de kening as it earste aai der is, en dêrnei it beskermjen fan it nêst oant de fûgels útkomme. Prachtige ynkleure pentekeningen begeliede de tekst. Twatalige.

De kleine spitsmuis Sipke trekt er in het voorjaar op uit om kievitseieren te zoeken met zijn opa, een echte ‘fjildman’. Ze lopen door de Friese weilanden, springen over slootjes en vinden een ei. Het eerste kievitsei! Sipke zorgt ervoor dat er niets gebeurt met het nestje. In eenvoudige woorden, op rijm, wordt het ritueel van eieren zoeken in het verhaal verweven. Hoe zie je aan een kievit of het een ei heeft gelegd, het bellen van de vogelwacht bij het vinden van een ei, het aanbieden aan de commissaris van de koning en daarna het beschermen van het nest tot de vogels uitkomen. Prachtige, ingekleurde pentekeningen begeleiden de tekst. Tweetalig.