De poëzie van Stevine Groenen omvat dichterlijke schetsen en herinneringen uit een vrouwenleven, die verbonden zijn met landschappen uit heden en verleden. Stevines jeugd speelde zich af in de stad, maar het stroomdal van de Drentsche Aa was nooit ver weg. Ameland was het decor van vele zomers, waardoor ze zich voor altijd verbonden voelt met de zee en de getijden. Tegenwoordig woont ze in Twente.0Het zoeken naar verbinding klinkt door in haar gedichten over persoonlijke relaties. Hoe verhoud je je tot je omgeving, wat betekent het om iemands dochter of moeder te zijn, wat ligt opgesloten in gemis? Het leven wordt beschouwd als een klein landschap met hier en daar een kronkelpaadje dat leidt naar een onverhoeds uitzicht.0Verder zijn in deze bundel poëtische portretten opgenomen, waarbij observaties van schilder- en beeldhouwkunst de bron vormen.00Stevine Groenen (1964) schrijft gedichten, verhalen en literaire non-fictie. Poëzie was haar eerste liefde. Ze studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en Algemene Letteren aan de Rijksuniversiteit Groningen