Ik had de kolder in mijn kop. Ik wilde de stad uit, verkassen naar het platteland. Ik wilde rust, reinheid en regelmaat. Ik verlangde naar boerenjongens in blauwe overalls met knoopgulpen die balen hooi op de kar werpen, koeien die ineens een flats uit hun achterste laten vallen, norse knoesten die in het bruine dorpscafé Berenburg drinken. Ik wilde dat het leven weer langzaam werd."00Na het overlijden van haar man besloot Petra Possel het roer drastisch om te gooien: ze verhuisde naar een voormalig walvisvaardersdorp aan het Friese IJsselmeer. Met veel zelfspot beschrijft ze haar eerste schreden op het platteland. Een stadse dame van middelbare leeftijd, een ?weduwvrouw?, die in haar eentje naar een dorp met tweehonderd inwoners trekt is niet alledaags, maar als er ook nog een nieuwe man over de vloer komt, houden zelfs de kleine dorpsjongetjes het niet stil. Openheid is de beste verdediging, ontdekt ze al snel en zo ontwapent ze de Zwaluwman, de Sokkenvrouw en de rest van de ?mienskip?