Summary: De Nederlandse publieke sector wordt anno 2015 drastisch en fundamenteel verbouwd. Onder de noemer flexibilisering en individualisering worden veel meer risico' s (zoals bij zorg, pensioenen, huren, onderwijs) bij de burger gelegd. Met een doordachte beleidssalto wordt dit niet gebracht als een probleem van de overheid, maar als een kans en zelfs een plicht voor de burger. Een nieuw paradigma duikt op: kunnen burgers niet veel meer, individueel en collectief? We starten deze publicatie bij een analyse van de bewegingen die we de drie partijen zien maken: de burger (hoofdstuk 2), de overheid (hoofdstuk 3) en de maatschappelijke ondernemingen (hoofdstuk 5). Tussen hoofdstuk 3 en 5 is er een intermezzo (hoofdstuk 4), dat ingaat op de verstrengeling van overheid en middenveld en de achterliggende factoren die dat hebben veroorzaakt. Al deze hoofdstukken worden afgesloten met de afzonderlijke strategische opties van die partij in dit krachtenveld. Aan het slot komen we tot de conclusie dat de discussie over burgerschap en de paradigmatische ombouw van de verzorgingsstaat veel fundamenteler en radicaler moet worden gevoerd