De auteur van dit verhaal interviewde haar moeder over de gebeurtenissen die zij en haar man Piet hebben meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog. Piet, bijna afgestudeerd als arts, werd tewerkgesteld in de barakken van het ziekenhuis in Mohrungen (het huidige Morag), in Oost-Pruisen (het huidige Polen). Hij moest daar krijgsgevangenen en dwangarbeiders verzorgen. Zijn vrouw voegt zich bij hem en samen beleven ze de ‘bevrijding’ door de Russen. Elke dag is er een van overleven. Soms moet Piet opereren met een pistool op zijn slapen gericht, terwijl Sebelia vecht tegen vervuiling en ziekten. Het Russische leger brengt chaos in de streek. Alles en iedereen is op drift. Als hun eerste kind zich aankondigt, wordt hun situatie nog nijpender. Na een grotendeels te voet afgelegde tocht keren ze huiswaarts. Terug in Nederland vestigt Piet zich als huisarts in IJmuiden, waar hij samen met zijn vrouw een grote praktijk runt en uiteindelijk negen kinderen grootbrengt.